*

To ja Danae

kochanka złotego deszczu

z pracowni Tycjana

nie wiem co zrobić z podziwem

umieścić w skrytce zmysłów

zestawić lśniącą karnację ciałą

z bielą łoża

przestrzenią zamkniętą w słowie

otwartą na słowo

to przecież nie chroni

przed zawistnym spojrzeniem

religijnych łgarzy

albo przywołać zbliżenie

okolone cieniem wieków

nagrać echo doznań

zatrzymać w dłoniach pyłki złota

resztę przemilczeć

na progu przypowieści

wyzwolonej z powrotów