Author: dorota_ploszczynska

Obok pustki stanęlo nic
i świat zadrżał od podstaw

Nie sposób opisać bólu
podtrzymać nieuchronne
zagłuszyć płacz rzeźni
reklamą zębów

nie sposób wyjąć z trzewi
pociski nędzy
pustkę mowy
wrogi dotyk klęski

nie sposób być bliżej siebie
twarzą odbitą w wodzie
płoszyć ptaki z papieru i
na żalu żałoby rozkladać ręce