wiersze

Flebotycznie

Rachunek

Tato

Jak zwykle

Nad Sekwaną

Wspomnienie

W blasku

Nagość

rozebrano wiersz
pełno na nim oczu
śliny i łez

pod krzakiem jałowca
święte słowa
pyłek doznań i miód

sroka pica pica
dziobie na oślep 
do kości

ktoś wypadł spod ogona
zębem czasu błysnąl
cud

rozproszono litery
w ustach języki ognia
blizny i Bóg wie

że noc przykrywa wszystko
arie bólu słodkie trele
wierszowisko i śmiech

Wzmianka

wiadomość

przyszła w dniu pogrzebu

ktoś w telefonie

uwolnil głos

w powietrzu drżaly

papierowe samoloty

nagle niebo chlusnęło

tęsknotą

zatrzymując wołanie

na pierwszej sylabie

Nie śnię

Przypadkiem

nikt cię tu nie zapraszał

Ślad

wczoraj

Nie wyszło

Chciałam
od kropli krwi
do kropli mleka
chitynowym  skrzydłem
przetoczyć stare w nowe

przeorać pole 
sączyć ocean z kieliszka
być Jego
sen który nie śni
rozwinąć w epizod

człowieka zabarwić
człowiekiem
trzymać Pięcioksiąg
na wysokości
z poddasza łowić Psalmy

chciałam świat
który staje  się karłem
rozproszyć a małą literą
spotkaną na drodze
zabliźnić winy

domokrążca śmiech
odbijał się od ścian świątyni
ciężarna zaszła od wizji
i stała się echem i celem
chciałam

 Mówią 

Fractus divinus

Wchodzą w siebie ukradkiem
zamieszkują  pointy
mówią szybko 

z zadyszką
próbują łapać oddech
słowa  stygną
spływają do ziemi

mylą adres peron
w walizce wspomnień
taszczą   kosmos
po omacku
szukają metafory
przetrząsają kieszenie
poległych ubrań
muzykę przekładają na kroki

()

()

()

()

()

()

()

22