Z domieszką śliny

grzeszyłam to prawda
smak grzechu był potęgą chwili
zaduma ustawiała niebo nad przepaścią
nieskończoność jako rzecz ostateczną
wymieniła na perpetuum mobile
w majestacie ciała
wiązała koniec z początkiem
rwała narrację
a płaski teatr historiii
otwierał tropami Hauera
dodekafonię ostatniego aktu

w kultowym opisie wymyślono czyściec *
figlarnie dla czystego kupczenia
świętym odebrano święty spokój
wibracjom ziemi nadano prosty wymiar
graniczący z cudem
w domysłąch stajemy się cisi
mamroczemy zdejmując metrykę ze ściany
odpinamy skrzydła imion
i spadamy w trywialną starość stygnąc po wielkiej wygranej
na tarczy życia

* Czyściec (łac. purgatorium) – , występuje wyłącznie w teologii katolickiej. Termin purgatorium utworzony został w XII wieku, zdefiniowany został przez Kościół katolicki w 1438 r. podczas soboru we Florencji.