Spójrz nad pokolenia
tam ani mapa ani modlitwa
szaleństwo liczy kroki
oczy odwraca
z fałszywą pokorą bóstwa
ku chórom orlików
doskonałość kuli
obracając w jarzmo
Wyjrzyj z płomienia na wieczność
dodaj jej wyrazu
westchnieniom drzew nie żałuj blasku
biodrem rozkręć poły sukni
widnokrąg do łuku brwi zwężając
i koniec z końcem
otwórz w nieskończoność
gdyż martwy sezon raju
skłania do rutyny
Gestów nie żałuj
niech rozwiną skrzydła
powstrzymaj wątpliwe prognozy
budzą irytację i histerię potknięć
w kalendarzu spotkań umieść nieco grozy
by lot wysoki nie dotykał brudu
trafiając do rynsztoka
czy w blaszane niebo
na szczyty i medaliki